Blootgaan is een project dat ik gestart ben tijdens mijn stage. Het komt voort uit een gevoel wat ik kreeg toen mijn stagebegeleider vanuit school langskwam op mijn stageplek. Het werd een heel intens gesprek. Tijdens het gesprek voelde ik me heel gespannen en merkte ik dat ademhalen steeds zwaarder werd. Achteraf merkte ik dat ik het gevoel had dat wat ik ook doe, het nooit goed genoeg zou zijn. Ik had het idee dat ik mezelf letterlijk bloot kon geven en zo kwetsbaar mogelijk kon opstellen en het zou niet genoeg zijn. Het idee dat ik zelfs op mijn meest kwetsbaarst nog steeds aangevallen word. Dit is een gevoel wat ik gedurende school, en dan heb ik het over al mijn schooljaren, heel veel heb ervaren. Uiteindelijk dacht ik, ik kan mezelf letterlijk blootgeven en ik word nog steeds aangevallen, dus dat is wat ik wil weergeven. Op die manier ben ik terechtgekomen bij de naaktportretten die ik momenteel van mezelf aan het maken ben. Dit is mijn meest kwetsbaarste staat. Ik laat mijzelf zien: hier ben ik.
